Σαλβατόρε Κουασίμοντο

Σαλβατόρε Κουασίμοντο, ιταλός ποιητής [ 1901-1968 ]

Μετάφραση: Χρίστος Κρεμιώτης

AΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΜΕΝΗ ΦΥΣΗ

[ DALLA NATURA DEFORME, 1957 ]

Από την παραμορφωμένη φύση, το φύλλο
συμμετρικό ξεφεύγει, πλέον, η άγκυρα
δεν το βαστάει. Ήδη χειμώνας, τι χειμώνας,
λίγη φωτιά την καπνιά της στη διώρυγα αφήνει.

Κανείς, θα μπορούσε και να προδώσει
στις φλόγες εκείνες τη νύχτα,
ν’ αρνηθεί
τη γη, τρεις φορές.

Σπας
που εδώ και χρόνια, τι χρόνια,
τ’ αστέρια
στα κανάλια να επιπλέουν,
βρομισμένα
κοιτάς
δίχως απέχθεια όμως,
αν κάποιον στη γη αγαπάς,
αν το νωπό το ξύλο τερετίζει, και
αποτεφρώνεται η γεωμετρία
του φύλλου που, τσιρίζοντας, σε ζεσταίνει.


ΣΤΗΝ ΓΗ ΜΟΥ

[ A MIA TERRA, 1942 ]

Ο ήλιος ξεσπά, πρησμένος απ’ τον ύπνο.
Και ουρλιάζουνε δέντρα :
Στην Περιπετειώδη μαρμαρυγή
με την άγκυρα ξανά τραβηγμένη μέσα σου
αποπλέεις.
Και οι πελαγίσιες εποχές
γλυκά ξεβράζουν σε νεογέννητες ακτές.

Εγώ, από άλλη γη πικρός
αγρυπνώ, εδώ
με τον οίκτο, ασταθή στο τραγούδι του,
που αγάπη με σπείρει
θανάτου και ανθρώπων.

Ιδού, οι νέοι βλαστοί του κακού μου,
μα τα δικά μου χέρια δικάσου κλαδιά:
Σε γυναίκες που η θλίψη
έσφιξε μες στην εγκατάλειψη
μην τις αγγίξει ο χρόνος, και
αργά
τη μορφή μου αποφλοιώνοντας με
ευνουχίσει.

Πέφτω σαν
ζωγραφιά μιας ναυμαχίας στην καρδιά σου.

Βήματα από ξυπόλυτους αγγέλους
στο σκοτάδι.

(περισσότερα στο Κουκούτσι αρ. 1)