Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣμετάφραση: Σοφία Κωνσταντέλλου
....Δεν γινόμαστε καλοί κριτικοί διαβάζοντας κριτικές και, δευτερευόντως, τα "δεδομένα" ή το "ακατέργαστο υλικό" της κριτικής, δηλαδή ποιήματα και μυθιστορήματα. Γινόμαστε καλοί κριτικοί διαβάζοντας ποιήματα και μυθιστορήματα, αλλά κυρίως ζώντας΄ η ανάγνωση κριτικής είναι δευτερεύουσα-εάν συχνά μας βοηθά πολύ, άλλο τόσο συχνά μας δυσκολεύει: ακόμη και ένας καλός κριτικός ή αναγνώστης δυσκολεύεται να αναρρώσει από το γούστο της εποχής του. Νομίζω πως πολλοί από τους κακούς κριτικούς είναι κακοί γιατί έχουν περάσει τη ζωή τους σε αρχειοθήκες. Ένα ενδιαφέρον βιβλίο για την κριτική είχε τίτλο "The Armed Vision" (H Οπλισμένη Όραση)΄ ο τίτλος και μερικά από τα σχόλια για τις ικανότητες του ιδανικού σύγχρονου κριτικού τόνιζαν πως αυτός θα έπρεπε να μοιάζει με ρομπότ, με το ένα του μάτι να είναι ένα μικροσκόπιο, το άλλο τηλεσκόπιο, και μια μηχανική καρδιά που να χωρά μέσα της όλο το Χάρβαρντ.
Τα ποιήματα και τα μυθιστορήματα πλάθονται με αναμνήσεις και πόθους, αγάπη και μίσος, όνειρα και εφιάλτες-γράφονται από όντα, όχι εγκεφάλους, και έτσι, η έλλειψη ανθρωπίνων χαρακτηριστικών είναι θανάσιμη και για τον κριτικό, όπως είναι και για τον συγγραφέα. Κάποτε ρώτησαν τον Έλιοτ για την κριτική μέθοδο και αυτός απάντησε: "Η μόνη μέθοδος είναι να είναι κάποιος πολύ έξυπνος"....
(όλο το πολυσέλιδο δοκίμιο στο Κουκούτσι αρ.4)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου