ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΣΙΩΠΗΛΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ
Συγχωρέστε μου τη λύπη στις κινήσεις
στους τρόπους και στα ρούχα
Συγχωρέστε μου την αδεξιότητα
Ένα δέντρο φερμένο απ’ τα ποτάμια ως εδώ
ένα δέντρο χτυπημένο από τους κεραυνούς
ό,τι κι αν κάνει
όσα φύλλα κι αν φορέσει
τη λύπη του δεν κρύβει
Δεν κρύβεται η νοσταλγία των χαμένων δασών
των παραμυθιών που δεν μιλήθηκαν
ή κι αν μιλήθηκαν δεν ήταν άλλοι για ν’ ακούσουν
Συγχωρέστε μου τη σιωπή των χρόνων
που κατεβάζει απόψε το νερό σε δάκρυα
Συγχωρέστε μου τη λύπη στις κινήσεις
στους τρόπους και στα ρούχα
Συγχωρέστε μου την αδεξιότητα
Ένα δέντρο φερμένο απ’ τα ποτάμια ως εδώ
ένα δέντρο χτυπημένο από τους κεραυνούς
ό,τι κι αν κάνει
όσα φύλλα κι αν φορέσει
τη λύπη του δεν κρύβει
Δεν κρύβεται η νοσταλγία των χαμένων δασών
των παραμυθιών που δεν μιλήθηκαν
ή κι αν μιλήθηκαν δεν ήταν άλλοι για ν’ ακούσουν
Συγχωρέστε μου τη σιωπή των χρόνων
που κατεβάζει απόψε το νερό σε δάκρυα
(περισσότερα στο Κουκούτσι αρ. 1)
πολύ ωραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριοι σημειώνετε ότι "Στο πρώτο τεύχος συνεργάστηκαν οι [...]Κόλριτζ, Γουίλλιαμ Γουέρτζγουορθ, Γκέορκ Τρακλ[...]"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίστε καλά? Συνεργάστηκε μαζί σας στο 1ο τεύχος του κουκουτσιού ο Γκέορκ Τρακλ και οι λοιποί νεκροί που αναφέρετε?
Πέτρος Γκολίτσης
Καλή συνέχεια
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Pellegrina σε ευχαριστούμε για την επίσκεψη.Καλή σου μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Πέτρο, η παρατήρησή σου είναι εν μέρει δικαιολογημένη. Πρέπει όμως να λάβουμε υπόψη οτι από την στιγμή που ένα περιοδικό είναι γραπτός λόγος, ο ποιητής ή ο συγγραφέας, είτε ζει είτε έχει πεθάνει, επικοινωνεί με το κοινό του μοναχά και μόνο μέσω του πνεύματός του. Μπορείς να γελάσεις διαβάζοντας τούτες τις γραμμές, όπως γελώ κι εγώ που τις γράφω, όμως ίσως σε κάποιο υπερφυσικό επίπεδο το πνεύμα του Τρακλ ή του Μίλτωνα επενέργησε με τέτοιο τρόπο στο αναγνωστικό μας αισθητήριο ώστε να θεωρούμε πως ο ποιητής μάς δίνει το δικαίωμα να τον βλέπουμε σαν συνεργάτη μας . Μιλώντας με στοιχεία, η αναφορά ενός νεκρού δημιουργού ως συνεργάτη, είναι κάτι που συνηθίζεται από τα περισσότερα λογοτεχνικά περιοδικά της αμερικής, της αγγλιας, της γαλλιας, της γερμανίας, κι άλλων χωρών. Έχει διάσταση διασκεδαστική και συνεπώς ουσιαστική, αφού κάτι πρέπει επίσης να μας ψυχαγωγεί. Τέλος, αν κοιτάξεις το οπισθόφυλλο του περιοδικού, θα καταλάβεις πόσο καλά λειτουργεί αισθητικά το άλεσμα ζωντανών και νεκρών. Σε ευχαριστούμε απο καρδιάς που έριξες μια ματιά στο νεότευκτο μπλογκ του εντύπου μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλόξενε Akamas καλή σου μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό το δεύτερο τεύχος. Συγχαρητήρια. Εξαιρετικές συνεργασίες, άρτιο αισθητικά, συπληρώνει την "εικόνα" ο ζωγράφος Τάγκαλος. Εύγε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο οπισθόφυλλο εμφανίζεται το όνομα του Κ.Μπούρα δύο φορές. Όχι πως δεν το αξίζει βέβαια ο άνθρωπος. Καλοπροαίρετα πάντοτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Πέτρο σ' ευχαριστούμε για τα τόσο θερμά σου λόγια. Καλή σου συνέχεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ Ο δαίμων του τυπογραφείου κάνει κι αυτός τα παιχνίδια του...