Χορχέ Εδουάρδο Έιελσον

Ο Περουβιανός Jorge Eduardo Eielson γεννήθηκε στη Λίμα το 1924 («Η καρδιά μου εξακολουθεί να χτυπάει ανοήτως/απ’ την αυγή της 13^ης Ιουλίου του 1924», Naturaleza muerta, Νεκρή φύση, 1958) και από το 1951 ώς τον θάνατό του το 2006 έζησε «αυτοεξόριστος» κατά κύριο λόγο στην Ιταλία, τη δε γενέτειρά του την επισκέφτηκε σπάνια.

   Η μητέρα του ήταν Περουβιανή και ο πατέρας του, Αμερικανός σκανδιναβικής καταγωγής, τον οποίο έχασε -αργότερα μαθεύτηκε ότι δεν πέθανε, αλλά εγκατέλειψε την οικογένειά του- όταν ήταν 7 ετών. Μεγάλωσε στην πρωτεύουσα του Περού με τη μητέρα και τις 2 μεγαλύτερες αδερφές του, σ’ ένα άνετο περιβάλλον, με πολλά βιβλία, πολλή μουσική (υπήρξε δεινός πιανίστας και λάτρης της κλασικής μουσικής, αργότερα, και της τζαζ) και πολλή ζωγραφική. Η φιλομάθειά του τεράστια. Μαθαίνει αγγλικά και γαλλικά διαβάζοντας Rimbaud, Mallarmé, Shelley, Eliot, μελετά συστηματικά τους Ισπανούς μυστικούς και κλασικούς του Siglo de Oro, τους ποιητές του μοντερνισμού, τον R.M.Rilke, τους Βορειαμερικανούς Poe και Whitman, και τους Νοτιοαμερικανούς Darío, Borges, Neruda και -τον λατρεμένο του- Vallejo. Αφυπνούται υπαρξιακώς: «Με το διάβασμα και το γράψιμο αντιλήφθηκα ότι ο κόσμος και η ίδια μου η ύπαρξη είναι ένα θαύμα»....

(εισαγωγή και μετάφραση: Κώστας Βραχνός)

CUERPO PASAJERO  

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑ

Καθισμένος σε μια καρέκλα

Με τα μάτια και τα χέρια σε οθόνη

Βλέπω να περνά ο ποταμός του αίματός μου

Προς τον θάνατο

Φλέβες     χόνδροι και νεύρα

Αστράφτουν τρυφερά όταν κοιμάμαι

Και τίποτα δεν με κάνει ευτυχέστερο

Απ’ τη λάμψη των άστρων

Κλεισμένη στις αρτηρίες μου

Αλλά τίποτα δεν με κάνει σκυθρωπότερο

Απ’ το φως ενός τσιγάρου

Όταν σκέφτομαι το μέλλον

Κι ένας στρόβιλος από στάχτη

Χαλάει απότομα το χαμόγελό μου

Και το παρελθόν μου

(τα 18 ποιήματα στο Κουκούτσι αρ. 10)