Βασιλική Φράγκου

ΛΟΙΠΟΝ ΑΣ ΖΗΣΟΥΜΕ!

Λοιπόν, ας ζήσουμε
Άλλο δεν μένει!
Αποτραβήχτηκαν οι σκέψεις
Και βλέπουμε τον κόσμο
Ν’ ανασαίνει:
Απ’ τον βυθό ανασύρονται αργά
κορφές βουνών και όγκοι λαξεμένων βράχων.
Απ’ τον βυθό αναδύονται αργά
και πρόσωπα που χρόνια ανασαίναν πλάι μας
Στάχυα που λύγιζαν από χαρά!

ΣΚΙΕΣ ΚΑΙ ΙΣΚΙΟΙ

Οι σκιές

Κρύβουνε λύπες

πλεγμένες σε ιστούς αράχνης

μνήμες σκοτεινές.

Όμως οι ίσκιοι

φέρουνε θρόισμα βουνών εντός τους
και δροσιά πλατάνων!

                                      
                                                 ( περισσότερα στο Κουκούτσι αρ. 6 )